Karar müellifi Beki, Saymaz’ın yazısındaki ayrıntıya dikkat çekti: Kimin tutuklu, kimin tutuksuz yargılanacağıyla ilgili bir toplantı yapılıyor, ancak yer, Cumhurbaşkanlığı

Karar gazetesi muharriri Akif Beki, Halk TV İsmail Saymaz’ın Abdulhamit Gül‘ün Adalet Bakanlığı’ndan istifa etmesinin perde gerisini kaleme aldığı yazısındaki bir detaya dikkat çekti. Beki, “Kimin tutuklu, kimin tutuksuz yargılanacağıyla ilgili bir toplantı yapılıyor. Ancak yer, Cumhurbaşkanlığı. Bir mahkeme salonu değil. Kararı, duruşma yargıçları vermiyor. Bu da yargımızın “tarafsız ve bağımsız”lığına halel getirmiyor, olağan karşılanıyor. Demokratik hukuk devletlerinde bu türlü olurmuş, kimin mahpusta kalıp kimin çıkacağına yürütme bakarmış üzere. Biz de kanıksıyoruz, vay be!” değerlendirmesini yaptı. 

Beki yazısında, “Adalet Bakanı Gül, neden istifa etti? İsmail Saymaz›ın Halk TV sitesinde yazdığına nazaran; bardağı taşıran görüş ayrılığı, Cumhurbaşkanlığındaki bir toplantıda ortaya çıkmış. Mevzu, Osman Kavala’nın tutuklu mu, tutuksuz mu yargılanmaya devam edeceğiymiş. Gül, Kavala ve gibisi siyasi davalarda prensip olarak tutuksuz yargılamadan yanaymış. AİHM ve Avrupa Kurulu kararlarına da hukuken hak verir mahiyette konuşmuş. Aksi düşmemek gerektiğini savunmuş. İpler orada kopmuş fakat kelamlı istifası kabul edilmemiş. Daha sonra yazılı istifasını sunmuş ve İmamoğlu’nun MOBESE kayıtlarının sızdırılmasına reaksiyon üzere de anlaşılan o son konuşmasını yapmış. Bakan’ın, giderken verdiği son bildiri manidar bulunmuştu.” sözünü kullandı. 

Beki şunları kaydetti: 

“Özetle diyordu ki… Bir: Sanık, sadece işlediği tez edilen hatadan yargılanır, savunma hakkı kutsaldır, lehine olan kanıtlar de iddianameye konur. İki: Alakasız özel hayat bilgileriyse iddianameyle ifşa edilemez, hukuk bunu yasaklamıştır. Devlet yetkisiyle elde edilen mahrem bilgiler, devlete emanettir. Üç: FETÖ›vari metot ve uygulamalara karşı teyakkuz halinde olmak ve bir daha yaşanmasına müsaade vermemek olmazsa olmazdır. Geçmişte hukuk, kumpaslara alet edildi diye tekrarı beğenilen görülemez, göz yumulamaz. Geçmişte FETÖ, bu yetkiyi berbata kullandı, onları da hatırlatıyordu. Adapsız dinlemelerle, geçersiz yahut yasadışı kanıt üreterek nasıl kumpaslar kurduklarını… Bireylerin mahremini ve onurunu korumak devletin misyonuydu, prestij suikastlarına ve lekelenmeme hakkının ihlaline müsaade edilemezdi. AK Parti, bu istikamette düzenlemeler yapmıştı.

İstihbarat toplama yetkisi devlete, kabahatle uğraş hedefiyle verilmişti. Bildiri, bu yetkinin berbata kullanılmasından Bakan›ın duyduğu rahatsızlığı da yansıtıyordu. Gül, vatandaşın itimadına ve hukuka ihanet konusunda hassaslık gösteriyordu. Emsal rahatsızlıklarını daha evvel de lisana getirmişti. Ancak hukuka muhalif uygulamalara mahzur olamamıştı. Ne haysiyet cellatlığı bitti, ne adil yargılanma hakkının çiğnenmesi. Ne de devletin istihbarat imkanlarıyla elde edilen özel bilgilerin, muhalefeti karalamak için pervasızca kullanılması… Buradan bakınca Saymaz’ın haberi, hayatın olağan akışına yani Cumhurbaşkanlığı sisteminin işleyişine uygun görünüyordu. Gül’ün istifasının perde ardı pekala bu türlü gelişmiş olabilirdi, inandırıcıydı. Kendimi bu türlü düşünürken yakaladım ve ne palavra söyleyeyim, aklıma yattığı için irkildim. Kimin tutuklu, kimin tutuksuz yargılanacağıyla ilgili bir toplantı yapılıyor. Lakin yer, Cumhurbaşkanlığı. Bir mahkeme salonu değil. Kararı, duruşma yargıçları vermiyor. Bu da yargımızın “tarafsız ve bağımsız”lığına halel getirmiyor, olağan karşılanıyor. Demokratik hukuk devletlerinde bu türlü olurmuş, kimin mahpusta kalıp kimin çıkacağına yürütme bakarmış üzere.

Biz de kanıksıyoruz, vay be! “Aa ondan mı istifa etmiş, tamam öyleyse, sorun yok” deyip Bay Kemal’in işlerini konuşmaya devam mı? Bakın siz şu Bay Kemal’in ettiklerine, o da CHP’yi tek adamcılıkla çok makûs yönetiyor lakin.”