Hiyeroglif Aydınlatan Bilgi Sitesi
Üniversal Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Fatih Polat, 24 Ocak 1993’te Uğur Mumcu, 8 Ocak 1996’da Metin Göktepe, 19 Ocak 2007’de Hrant Dink‘in katledilmesine ait olarak, “Yakın tarihimizde yalnızca ocak ayına 3 gazeteci cinayetinin denk gelmesi, Türkiye’de halkın haber alma hakkı ile siyasal rejim ortasındaki ilginin trajik göstergelerinden. Her biri, gerçekleştiği devrin izlerini taşıyor. Ortada herkesin memnun olduğu şahane bir demokrasi varken, art geriye gelen gazeteci cinayetleri üzere bir tablo lakin fantastik kurgularda mümkün olabilir” dedi.
Polat, “Derinden kanayan yara” başlıklı yazısında, “Trabzon’da 5 Şubat 2005 günü Rahip Andrea Santoro’nun öldürülmesi, 19 Ocak 2007’de Agos Gazetesi Genel Yayın Direktörü Hrant Dink’in gazetesinin önünde katledilmesi ve 18 Nisan 2007’de Malatya’daki Tepe Yayınevi’ne yapılan baskında biri Alman ikisi Türk üç Hristiyan’ın boğazları kesilerek vahşice öldürülmeleri, o devirde ‘misyonerlik faaliyetleri ile mücadele’ ismi altında yükseltilen derin ve örgütlü faaliyetin sonuçlarıydı. Bu cinayetler o örgütlü nefret iklimi içinde, Marquez’in ‘Kırmızı Pazartesi’ romanının finali üzere gerçekleşti. Herkesin geleceğini bildiği, önleyici bir uğraş içine girilmeyen ve güya mukadderat üzere kararını icra eden cinayetler” sözlerini kullandı.
İktidarın bugünkü lisanına işaret eden Polat, şöyle devam etti:
“Cumhur İttifakının bekasını, her gün yine şeytanlaştırdığı Meclisin üçüncü partisi HDP ile başka muhalefet partilerinin iş birliğinin engellenmesine bağlamasının sonuçları, siyasi cinayetlerden İBB’ye kuşatmaya kadar uzanmış durumda.
Türkiye’de bir mühlet sonra yeni bir iktidarı konuşuyor olabiliriz. Bu kadar ağır bir tahribatın akabinde nefes alma imkanı sağlayabilecek bir değişim kuşkusuz az şey değil.
Ancak bizim yaramız çok daha derinlerden kanıyor. Daima düşmanlar icat ederek kitleleri zehirleyen, bekası için kitle kırımlarını dahi kolay bir maliyet kalemi gören -sadece telaffuz değil, örgütlü bir faaliyet olarak- nefret formülünü kararsız kılacak istikrarlı gayretle mümkün olabilir. Bu da, toplumsal, siyasal, ekonomik ve kültürel dinamikleriyle desteklenen, beslenen en az birkaç jenerasyonluk değişim demek.”