Mehmet Altan yazdı: Vakitte seyahat; Erbakan-Çiller koalisyonu

Medyanın otopsisini yapmak isteyen, 2012 yılının “Meclis Darbe ve Muhtıraları Araştırma Komisyonu” raporunu elden bırakmamalı.

23 Şubat’ta yazdığım “Ne askerî ne de dinî vesayet, demokratik cumhuriyet” başlıklı yazımda da belirttiğim üzere, periyodun başbakanı Erbakan 28 Şubat Muhtırasını bir hafta sonra 6 Mart’ta imzalar ancak istifa etmez.

 

Hatta 25. sefer hacı olmak için 24 Nisan’da Mekke’ye sarfiyat. Kayıtlara “resmî gezi” olarak geçer.

***
Medya ise askerî vesayetin isteği doğrultusunda MSP-DYP ya da Erbakan-Çiller Koalisyonunun bir an evvel sona ermesi için ısrarcıdır.
28 Şubat’tan Erbakan’ın istifasını verdiği 18 Haziran’a kadar manşetler daima bu amaca kilitlenir.

***
Sabah 13 Mayıs’ta “Tarih, Çiller’i Affetmeyecek” diyerek koalisyon ortağını uyarmaya devam eder.
Çabucak sonraki gün, yani 14 Mayıs’ta yine Sabah, bu defa DYP’li milletvekillerine seslenir ve “Tarihî Vazife Sizi Bekliyor” manşetini atar.

DYP’li kimi bakanların istifası da “Refah-Yol Çöküyor” başlığıyla 18 Mayıs 1997 tarihli Hürriyet’in manşetindedir.

***
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı Vural Savaş, RP’ye kapatma davası açar.
Hürriyet bu gelişmeyi “RP’ye Tarihî Dava” sürmanşetiyle duyurur.

***
Mayıs sonuna yanlışsız gazeteler başbakanın istifasının gelmekte olduğunun haberini verirler.
30 Mayıs 1997 tarihinde Milliyet “Erbakan Bırakıyor” manşetini atar…
Erbakan, başbakanlığı Çiller’e bırakacağını sanarak çekilmeye hazırlanmaktadır.
Lakin çok farklı bir senaryoyla karşılaşır.

***
Bu sırada o devrin revaçta olan formülü, kumandanların ağzından manşet atmaktır.
1 Haziran 1997 tarihli Hürriyet, kumandanların ağzından “Stresimiz Dorukta” cümlesini sekiz sütuna basar.

***
Sabah gazetesi 8 Haziran 1997 tarihli haberinde, Kuzey Irak’ta savaşan Türk ordusuna verilmeyen paranın çiftçiye verilmesini eleştirir

“Koltuk Hırsı Gözünü Kararttı” spotunun yer aldığı manşet: “Oy Avcılığına Para Var, Askere Yok” formundadır.

 

Aslında yalnızca bu manşet bile devrin koşullarını ve medyanın konjonktürün peşinde temel fonksiyonundan nasıl kopup, ipi kopan uçurtmaya döndüğünü göstermeye kâfi.

***
11 Haziran 1997’de Hürriyet’in manşetinde yine askerler vardır:
“Askerden RP’ye Şok Suçlamalar”
Sonraki günkü Sabah’ın başlığı ise “DYP’de Çekilelim Sesleri”dir.

***
Arzulanan, Erbakan’ın başbakanlığı koalisyon ortağı Çiller’e devretmesi değildir.
Bu koalisyonun istifası hedeflenmiştir.

DYP ve Çiller üzerinde baskı kurma misyonunu üstlenen Sabah, Çiller’in “başbakanlığı alma koşuluyla” RP’yi kurtarma teşebbüslerini 13 Haziran 1997’de, “Ateşle Oynuyorlar” manşetiyle karşılar.

***
Hürriyet de DYP’nin yeni bir hükümet kurmaması için uğraş gösterir.
Erbakan, 16 Haziran’da başbakanlığa Çiller’in gelmesi, yani Refah-Yol hükümetinin Yol-Refah’a dönmesi beklentisiyle istifa eder.
Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel, hükümeti kurma vazifesini onun beklediği üzere Çiller’e vermez.
Demirel’in tercihi ANAP Genel Lideri Mesut Yılmaz’dır. Böylelikle niyet hâsıl olur.
Medyanın birebir müdahil olduğu 28 Şubat operasyonu tamamlanır, ordunun isteği gerçekleşir.

***
Dünü “askerî vesayetten dinî vesayete” nasıl geçildiğinin kıssası olarak da pahalandırmak gerekiyor.
Zati belli fanatik bir grubun “Yetmez lakin evet” saplantısının temelinde de bu var:
“Askerî vesayete karşı çıkmasaydınız dinî vesayet gelmeyecekti.”
Askerî vesayetçi, ulusal faşistlerin kederi maalesef bu:
İktidar arbedesi yapıp, rejimi demokratikleştirmeye yan çizmek.
“Nasıl demokratikleşiriz” diye sormuyorlar, ‘’askeri vesayeti tekrar nasıl kurabiliriz’’ diye kıvranıyorlar.
“12 Eylül rejimi ortadan kalkmış olsa dini vesayet kendine ömür alanı bulabilir miydi?” çeşidinden sorular ise onların ilgisini hiç çekmiyor.

***
Aslında medyanın otopsisini yapmak isteyenin 28 Şubat’tan 15 yıl sonra, 2012 yılında tutulan “Meclis Darbe ve Muhtıraları Araştırma Komisyonu” raporunu elinden bırakmaması gerekir.
O komiteye ben de davet edildim.

 

28 Şubat’ta yaşadıklarımı anlatmadan evvel ‘’28 Şubat’ta yazı yazabiliyor iken, AKP iktidarının onuncu yılında, siyasal baskı ile bu imkândan yoksun bırakıldığını’’ da söyledim.
Henüz “sübliminal darbecilik” rezaleti gündemde değildi.
Askerî vesayetten dinî vesayete geçişin başlangıç periyoduydu.

***
O komiteye davet edilenlerden biri de Dinç Bilgin’di…
Şöyle anlatmıştı yaşadıklarını:

 

“Bir sefer Genelkurmay’a davet edildim.
Karadayı’yla görüştüm, bir odaya alındım, orada Çevik Bir ve Erol Özkasnak ile pek beğenilen olmayan 15-20 dakika geçirdim.

Sabah Grubu’ndaki yazarlarla ilgili şikâyetlerini söylediler, askerlere servis edilen bülteni gösterdiler.
Müelliflerin yazısının altında ‘aslında şunu demek istiyor’ şeklinde notlar vardı.
Gazetenin bu türlü okunmasının hakikat olmadığını söyledim. Tatsız hava oluştu.
Yemekte Allah’tan Özkasnak yoktu. Havadan sudan konuşarak çıktım.
Gazetecilerin işten atılmasına ait telkin yapılmadı, bana mektup yazılmadı.
Genelde o tıp işler Ankara ofisleri kanalıyla gelirdi.”

***
Erbakan medyanın da bastırmasıyla istifa etti, Tansu Çiller ise gelemedi, pekala sonra ne oldu?
Basın tarihine devam edeceğiz.